من و تو

...

دهه اول پاییز امسال دقیقا بین دو عید قربان و غدیر... دخمل کوچولوی من که قرار بود نیمه پاییز بدنیا بیاد صبح روز چهارم پاییزی غافلگیرم کرد و اومد تو بغلم... علیرغم اصرار خانواده ها عید قربان و چند روز بعدش رو میخواستم تو شهر غریب تنها باشم تا سر وسامونی به کارهام بدم و بعد برم خونه مادرم و اماده بشم برا سزارین. عید قربان رو تنها تو خونه بودن اون هم درحالی که از اقصی نقاط بوی کباب میاد خیلی سخته خلاصه ماجرا از یه کمردرد ساده اخر شب شروع شد و به نصفه شب رسیدن بابا و خواهرم و سزارین اوژانسی دم صبح تو شهر غریب پایان یافت.حالا تو فاصله اومدنشون با درد متناوبی که داشتم وسایل و ساک هام رو جمع کردم و دوش گرفتم و لباسهای بند رخت و جمع کر...

دخترم دخترکم الان 16 هفته جنینی ات تموم شده وحال عمومی ام خیلی بهتره دلم میخواد برات تخت و کمد بگیرم ولی فعلا یه جای موقت و کوچیک زندگی میکنیم. ایشالله هر وقت رفتیم یه جای بهتر و دایمی تر برات میخرم. فعلا چند تا لباس تابستونی خونگی که به درد یک یا دوسالگی ات میخوره خریدم و یه بسته پیشبند هفت تایی رنگی   تو سونوگرافی دست وپای کوچولوت رو دیدم بابا همش میگه مواظبش باش و نازشو بخر فعلا عکسها لود نمیشه بعدا حتما عکس میذارم   راجع به اسمت فعلا هیچ نظری ندارم گلسا درسا .... نمیدونم ...

نخود جان الان 12 هفته شده حالم خیلی بهتره نخود جان وارد تریمستر دوم زندگی شده حالا منتظرم یه کم بگذره ببینم دخملی یا پسر برم خرید دیگه وقت ازمایش دادن هم شده. خدایا خودت حفظش کن

الان ٨ هفته و چهار روزه هست طبق سونوگرافي شديدا بيحالم. گوارشم به هم ريخته، افسردگي گرفتم. اصلا فكرش رو نميكردم يه نخود اينهمه بتونه منو از پا دربياره به تصورم دختره، همينجوري الكي! فعلا جز آه و ناله فقط ميتونم بگم خدايا شكرت. همه چي رو سپردم به خود خودت.

آخه ديگه چقدر صبر كنم هرچي ميگذره حوصله ام و اميدم كمتر ميشه شرايط زندگي تو غربت بهتر كه نميشه حتي روز به روز بدتر ميشه حالا الان احساس ميكنم هستي، و ميترسم...   بالاخره الان صبر ميكنم. يا گل يا پوچ.... هرچي مصلحت خداست

شهریور پایان درس خواندن من و اغاز خانواده دار شدن تو خدایا یکی دیگه از فرشنه هاتو صد سالی به من قرض بده...